C-Spelen 2015!

Zondag  18 januari had ik de C-Spelen, dit is het officieuze NK voor mijn categorie. Ik had me voor kogel, hoog en hordelopen opgegeven. Ik ging er naartoe met de instelling om het uiterste eruit te halen. De laatste wedstrijden gingen wel goed, maar ik wilde hier echt ‘pieken’. De dag begon vroeg zodat ik ruimte had om me rustig voor te bereiden voor het 1^e onderdeel, de series van horde. Ik stond als 2^e tijd snelste in die serie geplaatst en had er wel vertrouwen in. Ik was in de 3^e serie en na een valpartij in de 1^e serie wist ik dat ik me wel goed moest focussen. Na wat instarten klonk het startschot, na de eerste 2 hordes kwam ik op gang en won de serie in 8.99, 1^e in de serie en een pr.
Na een korte pauze had ik kogelstoten, ik heb al veel gepraat over nieuwe techniek en blablabla, maar nu moest het eruit komen. Dit lukte helaas niet; na 2 slechte pogingen was het begin van de 3^e poging goed, maar bij het uitstoten rolde de kogel half uit de hand. Ik moest me naar de teleurstellende stoten herpakken en wat eten om energie te vinden voor het volgende onderdeel: hoogspringen. Met dit onderdeel kon ik vorig jaar iedereen verrassen om uit het niets 2^e te worden met een dik pr.

Zoiets wilde ik weer doen, maar toen ik alle pr’s hoorde schrok ik wel even. Het enige wat ik dacht was gewoon de volgende hoogtes halen en dan kom je er wel. Zoiets lukte, inspringen voelde goed en ik kwam goed ‘omhoog’. De eerste hoogtes haalde ik makkelijk en zelfs de 1.60 en 1.65 gingen er ruim overheen. Toen waren er nog maar een paar over, en een paar hadden ook veel foutsprongen gemaakt. Dit gaf me vertrouwen, en dit is precies wat ik nodig had. Bij de 1.70 keek ik naar de tribune en knikte, deze gaat lukken! En zo ging het, ook deze hoogte ging ik goed overheen. Nadat ik zag dat anderen eruit vielen wist ik, als ik de volgende haal ben ik binnen, dan heb ik weer een medaille! Toen de lat op 1.75 werd gezet keek ik weer even opzij en kreeg het gevoel weer, ik zat lekker in de wedstrijd en wist dat dit misschien ook wel kon. En weer haalde ik het, vol verbazing werd ik aangekeken.  Na deze hoogte zaten er nog maar 2 in, Robin en ik! De volgende hoogte was 1.80m, het clubrecord waarvan ik dacht dat het kansloos was om ook maar aan te denken. Het tegendeel werd door mij bewezen in de 1^e en 2^e poging. In deze pogingen was ik er over, maar de hak haalde beide keren de lat er net vanaf. Bij Robin wilde het ook maar niet lukken, hij was de eerste die er de lat 3 keer op de 1.80 vanaf gooide en TOEN wist ik dat ik 1^e was.

De eerste keer dat ik 1^e was op een nationale wedstrijd! Ik was geweldig blij, dit was te merken in de 3^e poging op 1.80, ik ging er vol enthousiasme in, misschien iets te veel. Deze ging er ruim vanaf, maar daar dacht ik niet aan, ik was eerste van Nederland!  Ongeveer 5 minuten daarna stond ik alweer met sprintspikes achter de startblokken voor de halve finale van hordelopen. Het doel was enkel en alleen om door te gaan naar de finale, dit lukte. Niet op de mooiste technieken maar ja…  Hierna kwam ik boven en had ik 3 uur om bij te komen en mij voor te bereiden op de finale van horde. Na wat eten en andere dingen ging ik ergens zitten en wat praten met anderen. Met 2,5 uur later was ik weer in de warming-up room. Na wat inlopen vond ik het wel genoeg en liep ik naar de callroom. Rond 18:30 zat ik in de startblokken met 5 hordes voor me. Het doel was om een goede finale te lopen, dit lukte vroeger namelijk nooit. Dit lukte, na een goede eerste horde en een verschrikkelijke passage van de 2^e horde kwam ik terug in de flow en na de laatste horde finishten de nummers 3,4 en 5 praktisch gelijk. Ik zat bij die mensen, het was nu wachten op de uitslag. De uitslag verscheen, ik was 4^e op 3 honderdste! Eerst baalde ik wel, maar het hoort erbij en ik had de race best goed gelopen. Ik ben erg blij hoe alles is gegaan en dit geeft vertrouwen voor het NK Junioren!